Model Yükseltmek
Thomson’ın elektronu bulması fizikçilerin yeni modeller ortaya koymasına neden oldu. Thomson ve Kelvin’in kendi modelinde elektronlar atomun içinde dağılmış bulunuyorlardı. Ortaya atan düşünceleri doğrulayabilmek için alfa parçacığını(helyum’un çekirdeği) ince metal yapraklara gönderdiklerinde ağır alfa parçacığının az sapma göstererek levhadan geçmesi normaldi çünkü elektron hafif, dağılmış pozitif yükün elektron alanı zayıftı.
Fakat Rutherford’un iki asistanı Geiger ve Marsden bazı parçacıkların 90 dereceden fazla açılarla saptığını gözlemledi. Rutherford bunun olasılığının çok düşük olduğunu gösterdiğinde yeni bir gereklilik ortaya çıkıyordu. Atomun elektrik alanı Thomsun’ın öngördüğünden çok daha büyük olmalıydı. Bu öneri çekirdek merkezli atom modelini gündeme getirdi.
Rutherford çekirdeğe yaklaştıkça elektriksel kuvvetin etkisiyle (coulomb itme kuvveti) daha büyük sapma göstereceğini ispatlamıştı. Rutherford’un gösterdiklerinden bazı önemli başlıklar yazacak olursak:
- Atomun boşluklu yapısı
- Proton
- Atomun çekirdeği pozitif yüklü parçacıklarla kütle merkezidir. Pozitif yük kadar olan elektron çekirdeğin etrafındadır ve atomun hacmini belirler.
Rutherford atomu güneş sistemine benzetmişti. Ancak Rutherford’un modeline Newton ve Maxwell ile birlikte baktığımızda, atomun tüm enerjisini 10-10 s bir zamanda yayınlayacağı, elektronların artık bir yörüngede dönemeyeceği ve çekirdeğe düşeceği sonucu çıkıyordu. Ayrıca atomların çizgi spektrumları da Rutherford tarafından açıklanamıyordu.
Kirchoff elementlerin yayınma ve soğurmayı belirli frekanslarda yaptığını ve yayınma-soğurma frekanslarının çakıştığını göstermişti. Çizgi spektrumu elemente özeldi. Bugün bu sayede yıldızların dahi hangi elementle sahip olduğunu bulabiliyoruz. Öte yandan Kirshoff’un öğrencisi ve nobel ödüllü bir fizikçi olmasının yanı sıra iyi de bir piyanist olan Max Planck, Bohr’un atom modeline büyük katkı sunacak ve kuantum teorisinin temellerini atacak çalışmalarını gerçekleştirecekti.
